Бесплатный фрагмент - Φλεβικεσ παθησεισ

ΠΙΝΑΚΑΣ ΣΥΝΤΜΗΣΕΩΝ

Επ. ΦΘ: επιπολής φλεβική θρόμβωση

SVΤ: superficial venous thrombosis

ΦΘΝ: φλεβική θρομβοεμβολική νόσος

ΠΕ: πνευμονική εμβολή

VTE: venous thromboembolism

ΕBΦΘ: εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση

DVT: deep venous thrombosis

CVD: Chronic Venous Disease

EVLA: Endovenous Laser Ablation

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Οι παθήσεις του φλεβικού συστήματος αποτελούν σήμερα ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα. Σχεδόν ένας στους δύο ενήλικες στην Ευρώπη πάσχει από φλεβικές διαταραχές. Το φάσμα των νόσων είναι ευρύ και αποτελείται από την αραχνοειδή τηλεαγγειεκτασία μέχρι τις χρόνιες καταστάσεις που περιγράφονται γενικά ως χρόνια φλεβική νόσο και τις επιπλοκές της στις οποίες συμπεριλαμβάνονται η επιπολής φλεβική θρόμβωση, η κιρσορραγία, οι δερματικές αλλοιώσεις (έκζεμα, λιποδερματοσκλήρυνση), τα έλκη κάτω άκρων και εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση και πνευμονική εμβολή.

Αυτό το βιβλίο είναι ένας πρακτικός οδηγός για τις πιο συνηθισμένες διαταραχές και επιχειρεί μια δομημένη προσέγγιση στην κλινική αξιολόγηση, στις διαγνωστικές δοκιμασίες και στην αντιμετώπιση.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ I

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΜΝΕΙΕΣ ΠΕΡΙ ΦΛΕΒΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΘΗΣΕΩΝ

«Κόπωση που εκδηλώνεται απότομα προαναγγέλλει ασθένεια»

Ιπποκράτης

Η γνωστότερη απεικόνιση κιρσού βρίσκεται στο αναθηματικό ανάγλυφο του Λυσιμαχίδη στο Ιερό του Αμύνου δυτικά της Ακρόπολης, χρονολογούμενο από β» μισό του 4ου π.Χ. αι. Σε αυτό απεικονίζεται ένας γενειοφόρος άνδρας να μεταφέρει ένα υπερμέγεθες ομοίωμα αριστερού ποδιού στο οποίο διαγράφεται μια κιρσώδης φλέβα.

Το αρχαιότερα γνωστό δομικό στοιχείο αγγειακής φύσεως στην κυκλοφορία του αίματος είναι η φλέβα. Ετυμολογείται εκ του ρήματος «φλέω», που σημαίνει γεμίζω, ξεχειλίζω, κάνω να ρεύση και ειδικά από τη ρίζα «φλε» δια προσθήκης του συμφώνου «ψ». Η φλέψ ή φλέβα ως εκ τούτου είναι αυτή που πληρούται με κάτι, το οποίο ρέει εντός της (δηλαδή το αίμα = ο φλεγμός).

Η ιστορία της Αγγειοχειρουργικής ξεκινά από τον Ιπποκράτη τον Κώο ο οποίος αναγνωρίζει πρώτος τις αρτηρίες, τις φλέβες, την αορτή και τις πνευμονικές φλέβες στο ανθρώπινο σώμα και επινοεί πολλά χειρουργικά εργαλεία. Όσον αφορά στην αντιμετώπιση των κιρσών, υποδεικνύονταν ότι θα πρέπει να τρυπηθεί η κιρσώδης φλέβα σε πολλά σημεία και να καλυφθεί με πιεστικό επίδεσμο.

H κατανόηση και περιγραφή της ανατομίας και της παθολογίας του φλεβικού δικτύου έχει πλούσια προϊστορία από την εποχή του Ιπποκράτη (460—377 π.Χ.) ο οποίος δήλωσε ότι η όρθια θέση για έναν ασθενή με έλκος κάτω άκρου αντενδείκνυται, χωρίς βεβαίως να υποθέτει την πραγματική παθολογία που κρύβεται πίσω από αυτή την κλινική εικόνα.

Το 460 π.χ. ο Ιπποκράτης, που θεωρείτε ο πατέρας της σύγχρονης δυτικής ιατρικής, προτείνει ένα πολύ λεπτό εργαλείο από σίδηρο, το οποίο μέσω του δέρματος, θα μπει στη φλέβα και θα μειώσει τον θρόμβο του αίματος, που την έχει αποφράξει. Οι ιστορικοί θεωρούν ότι κατά μία έννοια, η ιδέα αυτή της έγχυσης κάποιας ουσίας μέσα στον αυλό της φλέβα, μπορεί να θεωρηθεί ο πρόγονος της σύγχρονης σκληροθεραπείας.

О Ερασίστρατος (304—250 π.Χ.) ονομάζει τη φλέβα «αγγείον αίματος», την αρτηρία «αγγείον πνεύματος».

Ο Πλούταρχος (45—120 μ.Χ.), στο έργο του Βίοι Παράλληλοι, μας περιγράφει μία από τις πρώτες χειρουργικές επεμβάσεις για τους κιρσούς.

Ο Αριστοτέλης (384—322 π.Χ.) και Γαληνός (129—201 μ.Χ.) θα προσθέσει σπουδαίες λεπτομέρειες στη διαφοροποίηση των αγγείων σε επίπεδο δομής, περιεχομένου και λειτουργίας. Στους Ρωμαικούς χρόνους ο Γαληνός θέτει τις βάσεις για τη φυσιολογία του αγγειακού συστήματος. Η αγγειοχειρουργική υπήρξε γνωστικό αντικείμενο με το οποίο ασχολήθηκαν διάφοροι επιφανείς ιατροί του Βυζαντίου, επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον τους κυρίως στη χειρουργική αντιμετώπιση τόσο της φλεβίτιδας και των κιρσών ιδίως των κάτω άκρων. Οι πλέον συνήθεις θέσεις εντόπισης των κιρσών, σύμφωνα με τους βυζαντινούς ιατρούς, είναι τα κάτω άκρα, το επιγάστριο και υπογάστριο και η κροταφική χώρα. Τον 7ο αι. μ. Χ. Ορειβάσιος ο Περγαμηνός περιέγραψε τα τριχοειδή αγγεία, την κυκλοφορία του αίματος και εφάρμοσε χειρουργικές επεμβάσεις για τα αρτηριακά ανευρύσματα, τους φλεβικούς κιρσούς και τη γάγγραινα των άκρων. Ο Ορειβάσιος ο Περγαμηνός μας παραθέσει ένα πλήρες κείμενο για τη χειρουργική των κιρσών. Ο Παύλος ο Αιγινήτης θα εφαρμόσει απολίνωση της σαφηνούς φλέβας. Ο Παύλος ο Αιγινήτης στο μεγαλόπνοο σύγγραμμά του Επιτομής Ιατρικής βιβλία επτά αφιερώνει ένα ολόκληρο κεφάλαιο στην αντιμετώπιση των κιρσών με τίτλο Περί κιρσοτομίας, όπου συμφωνεί με τον Ορειβάσιο τον Περγαμηνό σχετικά με την εντόπιση και το σχηματισμό των κιρσών. Οι εγχειρητικές τεχνικές της χειρουργικής των φλεβών των βυζαντινών ιατρών μεταφέρθηκαν στη δυτική χειρουργική του Μεσαίωνα, επηρεάζοντας και εμπνέοντας ακόμη και σύγχρονους ευρωπαίους χειρουργούς. Δεν είναι γνωστό εάν ο Stanley Rivlin, ο οποίος θεωρείται ως ο πρώτος που περιέγραψε, το 1975, την «τεχνική των αγκίστρων φλεβών», μία μέθοδο που έλκει την καταγωγή της από την Βυζαντινή περίοδο, ήταν γνώστης των βυζαντινών τεχνικών.

Χωρίς αμφιβολία, οι πατέρες της Αγγειοχειρουργικής ήταν Έλληνες. Οι βασικές αρχές που διέπουν την ανατομία, τη λειτουργία και τη χειρουργική του αγγειακού συστήματος παραμένουν απαράλλαχτες για περισσότερο από δύο χιλιετίες.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ II

ΣΥΧΝΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

«πολλές φορές το καλύτερο φάρμακο είναι το κανένα φάρμακο»

Ιπποκράτης

Τι εννοούμε με τον όρο «φλεβικές παθήσεις»;

Φλεβικές παθήσεις, όπως λέει και ο όρος, είναι οι παθήσεις των φλεβών. Φλέβες είναι τα αγγεία μέσω των οποίων το αίμα επιστρέφει στην καρδιά. Η πιο συνηθισμένη φλεβική πάθηση είναι η χρόνια φλεβική ανεπάρκεια και οι πιο γνωστές εκδηλώσεις της είναι οι ευρυαγγείες και οι κιρσοί. Χρόνιες Φλεβικές Διαταραχές ή Chronic Venous Disorders (CVDs): ο όρος περιλαμβάνει το ευρύ φάσμα των μορφολογικών και λειτουργικών ανωμαλιών του φλεβικού συστήματος.

Επιδημιολογικα στοιχεια της χρονιας φλεβικης νοσου

Πρόσφατες μελέτες αναφέρουν τη συχνότητα των κιρσών των κάτω άκρων μεταξύ 20% έως 64%, ενώ η συχνότητα των φλεβικών ελκών σε άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών είναι 4%. Οι τηλεαγγειεκτασίες, γνωστές επίσης και ως «spider veins» αναφέρονται σε ποσοστό περί το 80% του γενικού πληθυσμού. 1—1,5 εκατομμύρια Έλληνες πάσχουν από χρόνια φλεβική νόσο, με το μεγαλύτερο ποσοστό (60%-70%) να είναι γυναίκες. Ειδικότερα, περίπου 40% των γυναικών στην Ελλάδα παρουσιάζουν χρόνια φλεβική ανεπάρκεια ενώ ο επιπολασμός στους άνδρες φτάνει το 17%.

Ένα κοινό εύρημα όλων των επιδημιολογικών μελετών είναι ότι ο επιπολασμός των φλεβικών κιρσών αυξάνει με την ηλικία. Η έναρξη εμφανίσεως των κιρσών αρχίζει στην ηλικία των 20—30 ετών. Στη πλειονότητα των επιδημιολογικών μελετών οι κιρσοί των κάτω άκρων συναντούνται πιο συχνά στις γυναίκες από ότι στους άνδρες.

Κυκλοφορικό σύστημα

Το κυκλοφορικό σύστημα περιλαμβάνειτρία είδη αγγείων. Τις αρτηρίες (και τα αρτηρίδια), που μεταφέρουν το αίμα από την καρδιά προς την περιφέρεια, τα τριχοειδή, που επιτρέπουν την ανταλλαγή ουσιών με τους ιστούς, και τις φλέβες (και τα φλεβίδια), που επαναφέρουν το αίμα στην καρδιά. Τα τριχοειδή αγγεία παρεμβάλλονται μεταξύ αρτηριών και φλεβών.

Προκειμένου να κατανοήσουμε τι ακριβώς είναι η φλεβική ανεπάρκεια κάτω άκρων πρέπει αρχικά να κατανοήσουμε πως λειτουργεί το φλεβικό δίκτυο.

Το φλεβικό δίκτυο των κάτω άκρων αποτελείται από:

— Επιπολής (επιφανειακές) φλέβες. Οι δύο μεγαλύτερες που υπάρχουν σε κάθε πόδι είναι η μείζων σαφηνής φλέβα που βρίσκεται στην πρόσθια επιφάνεια του ποδιού και η ελάσσων σαφηνής φλέβα που ξεκινά από το έξω σφυρό λίγο πιο πάνω από την πατούσα και φθάνει πίσω από το γόνατο. 
— Εν τω βάθει (εσωτερικές) φλέβες. Οι κυριότερες από κάτω προς τα πάνω είναι οι περονιαίες, οι κνημιαίες, η ιγνυακή και η μηριαία φλέβα. 
— Διατιτρώσες (ενδιάμεσες) φλέβες, που ενώνουν τα δύο παραπάνω φλεβικά δίκτυα μεταξύ τους.

Οι φλέβες των κάτω άκρων βοηθούν το αίμα να επιστρέψει από τα πόδια στην καρδιά. Αυτό επιτυγχάνεται με βαλβίδες που υπάρχουν μέσα στις φλέβες και με τη σύσπαση των μυών που πιέζουν το τοίχωμα των φλεβών.

Τύποι φλεβικών νόσων

Ευρυαγγείες, Κιρσοί Θρόμβωση, Πνευμονική εμβολή, Άτονο έλκος, Χρόνια φλεβική ανεπάρκεια, Σύνδρομο Πυελικής Συμφόρησης, κιρσοί στο αιδοίο.

Τί είναι ο Αγγειοχειρουργός;

Οι Αγγειοχειρουργοί είναι ειδικοί που εκπαιδεύτηκαν σε υψηλό επίπεδο στην θεραπεία των παθήσεων του αγγειακού συστήματος του ανθρώπου. Ένας αγγειοχειρουργός — αγγειολόγος διαγιγνώσκει, θεραπεύει και διαχειρίζεται αρτηριακές παθήσεις και φλεβικές παθήσεις, που ονομάζονται επίσης αιμοφόρα αγγεία σας. Αυτοί οι ειδικοί αντιμετωπίζουν ένα φάσμα προβλημάτων υγείας, από τις ευρυαγγείες — φλεβίτιδα και τις κιρσούς μέχρι τα απειλητικά για τη ζωή ανευρύσματα, τις στενώσεις των καρωτίδων, το διαβητικό πόδι και μπορούν να βοηθήσουν τους ασθενείς να θεραπευτούν από χρόνιες παθήσεις καθ» όλη τη διάρκεια της ζωής τους.

Ποιος είναι φλεβολόγος;

Ο φλεβολόγος είναι ειδικός που ασχολείται με τη θεραπεία των φλεβικών παθολογιών των κάτω άκρων. Ο φλεβολόγος διαγιγνώσκει, θεραπεύει και επίσης προάγει την πρόληψη βλαβών της ροής του αίματος και των φλεβών (κιρσοί, δυσπλασία των φλεβών και θρομβοφλεβίτιδα). Στο έργο του ο γιατρός χρησιμοποιεί τόσο χειρουργικές μεθόδους θεραπείας όσο και μη χειρουργικές τεχνικές.

Πότε πρέπει να ζητήσω ιατρική συμβουλή και να δω τον αγγειοχειρουργό;

Μη διστάσετε να δείτε τον αγγειοχειρουργό ακόμη και αν απλώς η εμφάνιση των φλεβών σας προκαλεί ανησυχία. Επίσης αν νομίζετε ότι έχετε συμπτώματα από κιρσούς, είναι σημαντικό να αποκλειστούν άλλα αίτια, που είναι δυνατό να προκαλούν τα συμπτώματα, πριν αυτά αποδοθούν στους κιρσούς. Αν έχετε απορίες ή ερωτήσεις, πρέπει να μιλήσετε με τον ιατρό σας για αυτό που σας ανησυχεί. Ειδικότερα, δείτε τον αγγειοχειρουργό αν έχετε συμπτώματα, όπως πόνο, αίσθημα βάρους, κάψιμο, φαγούρα, πρήξιμο, και μάλιστα αν αυτά εμποδίζουν τις καθημερινές σας δραστηριότητες. Οπωσδήποτε επίσης, αν έχετε εμφανίσει επιπλοκές, όπως αν μία φλέβα (κιρσός) έχει πρηστεί, πονάει, είναι κόκκινη ή ζεστή στην αφή, αν υπάρχει δερματικό εξάνθημα στο πόδι ή κοντά στον αστράγαλο, αν υπάρχουν πληγές (άτονα έλκη) στα γάμπα ή αν μία φλέβα έχει αιμορραγήσει. Οι κιρσοί γενικά χειροτερεύουν έστω και με αργό ρυθμό καθώς περνάει ο καιρός. Αν λάβετε ορισμένα προληπτικά μέτρα εγκαίρως, ίσως επιβραδυνθεί η επιδείνωσή τους. Όσο νωρίτερα δείτε τον αγγειοχειρουργό και αρχίσετε θεραπεία, τόσο μεγαλύτερο όφελος θα έχετε στα ενοχλήματά σας και στο αισθητικό αποτέλεσμα.

Ποια είναι τα συμπτώματα που θα οδηγήσουν έναν ασθενή στο γιατρό;

Συνήθως στο γιατρό τον ασθενή τον οδηγούν συμπτώματα που επηρεάζουν την καθημερινή ποιότητα της ζωής του, όπως: πόνος, οίδημα (πρήξιμο), αίσθηση βάρους, αίσθηση τάσεως (πίεσης), κνησμός (φαγούρα), αιμωδίες (μουδιάσματα), νυχτερινές κράμπες, αυτόματες αιμορραγίες. Επίσης, οι δερματικές αλλαγές που σχετίζονται με την φλεβική στάση όπως: οίδημα, έλκη, λευκή ατροφία, υπέρχρωση, έκζεμα, λιποδερματοσκλήρυνση, επιπολής φλεβίτιδα. Ο τρίτος λόγος είναι ο αισθητικός και κύριος στις νεαρές γυναίκες. Απαραίτητες εξετάσεις για τη διάγνωση και την υπόδειξη της θεραπείας; Το υπερηχογράφημα-doppler (triplex) είναι η εξέταση επιλογής για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση και για να κατευθυνθεί η θεραπεία. Συνδυάζει τον υπέρηχο που επιτρέπει τη μορφολογική μελέτη και το doppler που πραγματοποιεί την αιμοδυναμική μελέτη του φλεβικού δικτύου. Είναι μια εξέταση αξιόπιστη, επαναλήψιμη και μη επεμβατική. Επιτρέπει την ακριβή περιγραφή των φλεβών των κάτω άκρων, την υλοποίηση μιας αυθεντικής χαρτογράφησης και την έρευνα φυσιοπαθολογικών ανωμαλιών.

Ταξιδεύω συχνά με αεροπλάνο. Κινδυνεύω να πάθω το σύνδρομο της οικονομικής θέσης;

Υπάρχουν ενδείξεις ότι τα πολύωρα ταξίδια (διάρκειας πάνω από τέσσερεις ώρες) μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο να προκληθεί εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση στα κάτω μέλη. Ο κίνδυνος οφείλεται στην παρατεταμένη ακινησία που μπορεί να συμβεί σε ένα ταξίδι με αυτοκίνητο, λεωφορείο, τραίνο ή αεροπλάνο. Δεν είναι γνωστό αν το ίδιο το ταξίδι ευθύνεται για τη θρόμβωση ή αν οι άνθρωποι που υπέστησαν τη θρόμβωση είχαν αυξημένο κίνδυνο για άλλους λόγους.

Γενικά ο κίνδυνος να πάθετε φλεβική θρόμβωση στο ταξίδι είναι πολύ μικρός εκτός εάν έχετε παράγοντες κινδύνου, όπως προηγούμενο επεισόδιο φλεβικής θρόμβωσης, καρκίνο ή θρομβοφιλία. Σε τέτοιες περιπτώσεις συμβουλευτείτε τον ιατρό σας πριν κάνετε αεροπορικό ταξίδι διάρκειας πάνω από τρεις ώρες. Επίσης αποφύγετε να ταξιδέψετε για τρεις μήνες μετά από εγχείρηση ολικής αρθροπλαστικής ισχίου ή γόνατος.

Στάδια Χρόνιας Φλεβικής Νόσου (ταξινόμηση κατά CEAP)

Η σταδιοποίηση της χρόνιας φλεβικής νόσου γίνεται από το 1994 με το σύστημα CEAP, όπου C: clinical signs, E: etiology, A: anatomic distribution, P: pathophysiology. Τα κλινικά στάδια είναι C0: φλεβική παλινδρόμηση χωρίς ορατές παθολογικές φλέβες, C1: ευρυαγγείες, C2: κιρσοί, C3: κιρσοί με οίδημα, C4, C5, C6: ύπαρξη δερματικών αλλοιώσεων αυξανόμενης βαρύτητας (δηλαδή, χωρίς άτονο φλεβικό έλκος, με επουλωθέν έλκος, με ενεργό έλκος, αντιστοίχως). Επίσης, για πρακτικούς λόγους συνεννόησης, η πιο προχωρημένη μορφή της χρόνιας φλεβικής νόσου (δηλαδή τα στάδια C4, C5 και C6) υποδηλώνεται και με τον όρο χρόνια φλεβική ανεπάρκεια.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ III

ΦΛΕΒΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ

«Εις τα οξέα νοσήματα ψύξη των άκρων είναι κακό προγνωστικό»

Ιπποκράτης

Ευρυαγγείες, Κιρσοί, Θρόμβωση, Πνευμονική εμβολή, Άτονο έλκος, Χρόνια φλεβική ανεπάρκεια, Σύνδρομο Πυελικής Συμφόρησης, κιρσοί στο αιδοίο.

Ευρυαγγείες

Δεν είναι λίγες οι φορές που εμφανίζονται στα πόδια κάποιες πολύ μικρές, λεπτές αλλά εμφανείς γραμμές, συνήθως κόκκινες ή μπλε, ανάλογα και με την επιδερμίδα, οι οποίες αλλάζουν την όψη της με τρόπο που δεν ανταποκρίνεται στα κρατούντα αισθητικά πρότυπα.
Οι ευρυαγγείες διακρίνονται σε:

— Τηλαγγειεκτασίες, οι οποίες είναι βυσσινί χρώματος ενδοδερμικές φλέβες (εύρους μέχρι 1mm)

— Δικτυωτές φλεβεκτασίες [reticular veins], οι οποίες είναι πρασινο-μπλε χρώματος υποδερμικές φλέβες (εύρους 1—3mm) Οι τελαγγειεκτασίες, όπως είναι ο επιστημονικός όρος για τις ευρυαγγείες, είναι πολύ μικρά διευρυμένα τριχοειδή αγγεία στο δέρμα, ορατά με γυμνό μάτι. Εντοπίζονται ακριβώς κάτω από την επιδερμίδα και το χρώμα τους είναι συνήθως κόκκινο, μπλε ή ιώδες. Ανάλογα με τον τρόπο που εμφανίζονται, χαρακτηρίζονται ως διάχυτες, γραμμοειδείς (απλές), αραχνοειδείς (ή αστεροειδείς ή δενδροειδείς), στικτές και βλατιδώδεις ευρυαγγείες. Η συχνότητα εμφάνισής τους είναι δύο έως τρεις φορές μεγαλύτερη στις γυναίκες από ό, τι στους άντρες. Οι ευρυαγγείες είναι το πρώτο κλινικό στάδιο, C1, της Χρόνιας Φλεβικής Νόσου, επειδή όμως δε μας εκθέτει σε κάποιο κίνδυνο, τις αντιμετωπίζουμε μόνο όταν μας ενοχλήσουν αισθητικά. Πολλές φορές, αλλά όχι πάντα, συνυπάρχουν με κιρσούς οι οποίοι αυξάνουν ακόμη περισσότερο τις ευρυαγγείες αφού αυξάνουν την φλεβική πίεση στα πόδια οδηγώντας σε ακόμη μεγαλύτερη φλεβική ανεπάρκεια.

Παράγοντες κινδύνου

Κληρονομικότητα: Στο 90% των ατόμων με ευρυαγγείες υπάρχει οικογενειακό ιστορικό.

Εγκυμοσύνη: Η αυξημένη κυκλοφορία του αίματος σε συνδυασμό με το έξτρα βάρος του εμβρύου ασκούν περισσότερη πίεση στις φλέβες των ποδιών κατά τη διάρκεια της κύησης. Ορισμένες γυναίκες παρατηρούν ότι οι ευρυαγγείες εξαφανίζονται μετά την εγκυμοσύνη, όμως το πιθανότερο είναι να μείνουν μόνιμα.

Γυναικείο φύλο: Οι ευρυαγγείες εμφανίζονται στις γυναίκες με μεγαλύτερη συχνότητα από ό, τι στους άντρες.

Ηλικία: Οι βαλβίδες των φλεβών τείνουν να αποδυναμώνονται με το πέρασμα του χρόνου, όπως και οι μύες στις γάμπες, που υποστηρίζουν τις φλέβες στα πόδια και τις βοηθάνε να στέλνουν το αίμα προς την καρδιά.

Αυξημένο βάρος: Τα περιττά κιλά ασκούν έξτρα πίεση στις φλέβες των ποδιών.

Ορμόνες: Η χρήση αντισυλληπτικών, καθώς και οι θεραπείες ορμονικής υποκατάστασης στην εμμηνόπαυση, αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης ευρυαγγειών, επειδή τα οιστρογόνα αποδυναμώνουν τις βαλβίδες των φλεβών.

Οι ευρυαγγείες δεν είναι απειλητικές για την υγεία;

Αποτελούν καθαρά αισθητικό πρόβλημα. Υπάρχουν βέβαια κάποια σπάνια σύνδρομα που εμπεριέχουν και ευρυαγγείες (πχ. το σύνδρομο CREST, η Σκληροδερμία, νοσος Cushing). Γι» αυτό μια επίσκεψη σε έναν αγγειολόγο-αγγειοχειρουργό μπορεί να διαλευκάνει μια για πάντα το ζήτημα.

Τι συμπτώματα έχουν οι ευρυαγγείες;

Οι ευρυαγγείες δεν συνοδεύονται συνήθως από ιδιαίτερα συμπτώματα. Κάποιες φορές μπορεί να προκαλέσουν αίσθημα «καψίματος» στην περιοχή ή φαγούρα. Οι ευρυαγγείες αντιμετωπίζονται κυρίως ως αισθητικό πρόβλημα που, σε αρκετές περιπτώσεις εμφανίζεται, ως ιδιαίτερα έντονο.

Πότε κρίνεται απαραίτητος ο έλεγχος τέτοιων παθήσεων από έναν εξειδικευμένο γιατρό;

Από τη στιγμή που υπάρχει υποψία φλεβικής ανεπάρκειας, κρίνεται απαραίτητος ο έλεγχος από εξειδικευμένο αγγειοχειρουργό. Ακόμα και στην περίπτωση των ευρυαγγειών, όπου ο ασθενής προσέρχεται κυρίως γιατί τον ενοχλούν αισθητικά, είναι απαραίτητος ένας πλήρης έλεγχος, καθώς σε ένα ποσοστό 10—15%, υποκρύπτεται σοβαρότερη μορφή φλεβικής ανεπάρκειας. Ο έλεγχος περιλαμβάνει λεπτομερή λήψη ιστορικού, ολοκληρωμένη κλινική εξέταση και οπωσδήποτε υπερηχογράφημα (τρίπλεξ) φλέβων κάτω άκρων. Ειδικά το τρίπλεξ φλέβων κάτω άκρων είναι απαραίτητο για να είναι ολοκληρωμένος ο έλεγχος και πρέπει να γίνεται από τον ίδιο τον αγγειοχειρουργό ώστε να μπορέσει να σχεδιάσει και την κατάλληλη θεραπεία είτε είναι σκληροθεραπεία για τις ευρυαγγείες είτε laser για τους κιρσούς. Όλος ο έλεγχος είναι εντελώς ακίνδυνος και ανώδυνος.

Πώς να βρεις τον κατάλληλο γιατρό

Ο πιο εξειδικευμένος και κατάλληλος ιατρός για τη θεραπεία των κιρσών και της φλεβίτιδας είναι ο αγγειοχειρουργός. Είναι σημαντικό να είναι εξειδικευμένος στις πιο σύγχρονες μεθόδους θεραπείας, με τα πιο άριστα ποιοτικά αποτελέσματα. Πρέπει να είναι εκπαιδευμένος και να μπορεί να εφαρμόσει όλες τις μεθόδους θεραπείας. Μπορεί να εφαρμόσει τις σύγχρονες μεθόδους με τοπική αναισθησία. Επίσης, για να κάνει τη σωστή διάγνωση θα πρέπει να κάνει υπερηχογραφική διερεύνηση, ώστε να διαπιστώσει και ποια είναι η κατάλληλη θεραπεία ή συνδυασμός θεραπειών για το εκάστοτε περιστατικό.

Ποιοι είναι οι πλέον αποτελεσματικοί τρόποι θεραπείας των ευρυαγγειών;

Οι τρόποι αντιμετώπισης, είναι πολλοί:

— Σκληροθεραπεία

— Θεραπεία με Laser

— ClaCS

— Σκληροθεραπεία

Η σκληροθεραπεία είναι μία από τις συνηθέστερες μεθόδους αντιμετώπισης των ευρυαγγειών στα πόδια.

Πραγματοποιείται με την έγχυση σκληρυντικής ουσίας στην πάσχουσα φλέβα και επιδιώκει την απόφραξη του αυλού της και τη συνακόλουθη διακοπή της ροής αίματος για να εξαφανίσει την ευρυαγγεία.

Το φάρμακο συρρικνώνει τις ευρυαγγείες και κατόπιν απορροφόνται φυσιολογικά από το σώμα.

Συνήθως απαιτούνται 3—5 συνεδρίες ανάλογα βέβαια και από τον αριθμό των ευρυαγγειών που διενεργούνται με συχνότητα μια συνεδρια καθε 10—15 μερες.

Πιθανές παρενέργειες: Τσούξιμο, κοκκινίλα και ελαφρύ οίδημα του δέρματος ή εκχυμώσεις στο σημείο της ένεσης. Αλλεργία. Τα συμπτώματα υποχωρούν αμέσως μετά τη θεραπεία.

Επίσης, δε αποκλείεται να εμφανιστούν κηλίδες, καφέ γραμμές ή ομάδες λεπτών αιμοφόρων αγγείων γύρω από την θεραπευμένη φλέβα. Αυτά επίσης υποχωρούν μετά τη θεραπεία.

Μετά την συνεδρία θα σας ζητηθεί από το γιατρό να φορέσετε κάλτσες διαβαθμισμένης συμπίεσης ή μπορεί αρχικά να τοποθετηθεί ελαστικός επίδεσμος που θα χρειαστεί να παραμείνει για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα ανάλογα με το μέγεθος των φλεβών που υποβλήθηκαν σε θεραπεία. Αμέσως μετά τη συνεδρία επιβάλλεται να περπατήσετε για 20 λεπτά τουλάχιστον. Το μπάνιο δεν απαγορεύεται αλλά χρησιμοποιήστε χλιαρό νερό και αποφύγετε τα θερμά λουτρά ή τη σάουνα την πρώτη εβδομάδα. Επίσης πρέπει να αποφεύγεται η έκθεση στην ηλιακή και στην υπεριώδη ακτινοβολία για δυο εβδομάδες.

Η εγκυμοσύνη και ο θηλασμός αποτελούν αντενδείξεις για διενέργεια σκληροθεραπείας.

— Laser

Τα δερματικά laser, ανάλογα με τις ενδείξεις τους μπορούν να χρησιμοποιηθούν σχεδόν σε κάθε περιοχή που δημιουργούνται ευρυαγγείες, όμως η χρήση τους υπόκειται και σε περιορισμούς ανάλογα με το χρώμα του δέρματος και τα χαρακτηριστικά των ευρυαγγειών (μέγεθος, χρώμα, θέση, κ.ά.)

Πόσες συνεδρίες απαιτούνται: Οι συνεδρίες έχουν συνήθως διάρκεια από 15 έως 20 λεπτά. Για την αφαίρεση των ευρυαγγειών στα πόδια απαιτούνται 2 έως 5 θεραπείες. Μπορείτε να επιστρέψετε στη φυσιολογική δραστηριότητα αμέσως μετά τη θεραπεία. Πιθανές παρενέργειες: Ερυθρότητα ή οίδημα του δέρματος αμέσως μετά την θεραπεία που υποχωρεί μέσα στις επόμενες ημέρες.

— СLaCS

Το ClaCS (Cryo Laser &Cryo Sclerotherapy) είναι ένας καινοτόμος τρόπος αφαίρεσης ευρυαγγειών με ταυτόχρονο συνδυασμό κρυοθεραπείας, λέιζερ, ενέσεων και απεικόνισης των φλεβών με ένα μηχάνημα επαυξημένης πραγματικότητας.

Η χρήση της σκληροθεραπείας σε συνδυασμό με εξειδικευμένα δερματικά laser εισφέρει σε καλύτερα κλινικά και αισθητικά αποτελέσματα για όλα τα είδη ευρυαγγειών.

Οι συνεδρίες μπορούν να γίνουν στο χώρο του ιατρείου και δεν απαιτείται η εισαγωγή σε νοσοκομείο ή κλινική Ο ασθενής σε λίγα λεπτά αποχωρεί από το ιατρείο και επιστρέφει στις καθημερινές του δραστηριότητες χωρίς περιορισμούς.

Η σωματική άσκηση και οι καθημερινές δραστηριότητες επιτρέπονται άμεσα μετά την συνεδρία ενώ. Η μέθοδος αυτή, σε αντίθεση με τη σκληροθεραπεία, δεν απαιτεί εξωτερική συμπίεση (κάλτσες ή επιδέσμους).

Ο αριθμός των συνεδριών που απαιτούνται εξαρτάται από την έκταση της βλάβης που θέλουμε να διορθώσουμε, το μέγεθος των φλεβών, από τη ανταπόκριση του κάθε ατόμου στη θεραπεία, καθώς και από το επίπεδο του αισθητικού αποτελέσματος που θέλουμε να επιτύχουμε.

Αν οι ευρυαγγείες παραμείνουν χωρίς θεραπεία κινδυνευέι ο ασθενής;

Οι ευρυαγγείες όπως προαναφέραμε αποτελούν κυρίως αισθητικό πρόβλημα. Όσο περνάει όμως ο καιρός το πιο πιθανό σενάριο είναι να αυξάνουν τόσο σε μήκος, όσο και σε διάμετρο.

Οι διατροφικές συνήθειες είναι αιτία δημιουργίας ευρυαγγειών;

Μόνο έμμεσα και μόνο σε περιπτώσεις σημαντικής αύξησης του σωματικού βάρους. Η λήψη βιταμινών και διαφόρων συμπληρωμάτων διατροφής δεν έχει καμία σχέση με τις ευρυαγγείες, ούτε βέβαια τις θεραπεύει…

Υπάρχουν τρόποι πρόληψης των ευρυαγγειών;

Η μόνη πρόληψη που μπορεί να βοηθήσει είναι η αποφυγή της έκθεσης της περιοχής των ευρυαγγειών σε οποιαδήποτε αύξηση της θερμοκρασίας και, στις περιπτώσεις που υπάρχει και φλεβική ανεπάρκεια, ισχύουν οι κλασσικές οδηγίες π.χ. αποφυγή της ορθοστασίας, χρήση ελαστικού καλσόν κλπ.

Πάντως στη συνηθισμένη περίπτωση όπου δεν υπάρχει φλεβική ανεπάρκεια δεν είναι πολλά εκείνα που μπορούν να γίνουν για να προληφθούν οι ευρυαγγείες.

Μήπως η θεραπεία των ευρυαγγειών προκαλεί την δημιουργία νέων;

Όχι, αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Ο όποιος παράγοντας όμως, ευθύνεται για τη δημιουργία ευρυαγγειών, συνεχίζει να δρα, οπότε δεν μπορεί να αποκλειστεί η δημιουργία νέων ευρυαγγειών, αλλά πάντα σε άλλη περιοχή. Κάποιες φορές επίσης, η ενδιαφερόμενη δεν θυμάται την αρχική έκταση του προβλήματος, ούτε βέβαια και ο ίδιος ο γιατρός, όπως συμβαίνει και σε άλλες περιπτώσεις αργής, σταδιακής και μακροχρόνιας εξέλιξης του. Για το λόγο αυτό, πάντα αποτυπώνουμε φωτογραφικά την έκταση των ευρυαγγειών πριν την έναρξη της θεραπείας, ώστε να υπάρχει πάντα μέτρο σύγκρισης.

Το ελαστικό καλσόν με προφυλάσσει από τις ευρυαγγείες;

Μόνο στις περιπτώσεις που συνυπάρχει φλεβική ανεπάρκεια. Αν οι ευρυαγγείες είναι μόνο καθαρά αισθητικό πρόβλημα, το ελαστικό καλσόν δεν προφυλάσσει.

Ευθύνονται τα ψηλά τακούνια για τις ευρυαγγείες;

Είναι γεγονός ότι, γυναίκες που φοράνε ψηλά τακούνια για μεγάλα χρονικά διαστήματα, μπορεί να επιβαρύνουν τη φλεβική κυκλοφορία τους. Οι ευρυαγγείες όμως, σε ποσοστό πάνω από 50%, δε σχετίζονται με φλεβική ανεπάρκεια ή άλλο κυκλοφορικό πρόβλημα και, ως εκ τούτου, δεν είναι δυνατόν ούτε να προκληθούν, αλλά ούτε να επιδεινωθούν από τα ψηλά τακούνια.

Θεραπεία των ευρυαγγειών πριν ή μετά την εγκυμοσύνη;

Είναι γεγονός ότι, πάντα στη διάρκεια της εγκυμοσύνης, υπάρχει κάποιου βαθμού επιδείνωση των υπαρχουσών ευρυαγγειών, ή εμφάνιση νέων, για τα άτομα που έχουν, για οποιονδήποτε λόγο, σχετική προδιάθεση.

Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, και ειδικά στο τελευταίο τρίμηνό της, εμφανίζεται αναμενόμενη φλεβική στάση στα κάτω άκρα, λόγω της πίεσης που ασκεί η μήτρα, που μεγαλώνει, σε κεντρικά φλεβικά στελέχη μέσα στην κοιλιά. Επίσης, έχει αποδειχθεί ότι, βλαπτική δράση στα τοιχώματα των φλεβών έχουν άμεσα τα οιστρογόνα, που είναι στα ύψη στη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Η επιδείνωση της αισθητικής των κάτω άκρων στη διάρκεια της εγκυμοσύνης δεν χρειάζεται να προκαλεί πανικό. Καταρχάς συμβαίνει για καλό σκοπό και είναι γνωστό ότι, το 90% των ευρυαγγειών που βλέπετε στην εγκυμοσύνη, θα έχουν εξαφανιστεί από μόνες τους 6 μήνες μετά τον τοκετό. Σίγουρα όμως κάποιες θα έχουν μείνει. Θεραπεία ευρυαγγειών στη διάρκεια της εγκυμοσύνης δεν γίνεται, όπως ούτε και κατά τη διάρκεια του θηλασμού. Εξάλλου είναι προφανές ότι, απαιτείται αναμονή για την τελική διαμόρφωση του προβλήματος.

Η σωστότερη τακτική θα ήταν να αρχίσει η θεραπεία 6 μήνες μετά την τελευταία εγκυμοσύνη. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που το αισθητικό πρόβλημα των ευρυαγγειών ξεκινά πριν από την εγκυμοσύνη. Επίσης πολλές γυναίκες, σε κάποια φάση της ζωής τους, για διαφορετικούς λόγους, δεν μπορούν να αποκλείσουν την περίπτωση μιας επόμενης εγκυμοσύνης.

Για το λόγο αυτό, μια σωστή αντιμετώπιση του θέματος που προτείνουμε είναι μεν η έναρξη της θεραπείας πριν τις εγκυμοσύνες, αλλά να μη γίνει προσπάθεια επίτευξης του τέλειου αποτελέσματος παρά μόνο μετά την ολοκλήρωση του κεφαλαίου εγκυμοσύνη. Αυτό σημαίνει βέβαια, συντήρηση του αποτελέσματος και στα ενδιάμεσα διαδοχικών κυήσεων, ώστε να μην υπάρξει σοβαρή επιδείνωση της αισθητικής.

ΚιρσοΙ κατω ακρων

Οι κιρσοί των κάτω άκρων είναι φλέβες διατεταμένες που έχουν απωλέσει τη φυσιολογική τους διάμετρο, έχουν διογκωθεί και ξεχειλώσει και είναι έντονα ψηλαφητές στο πόδι. Δημιουργούνται κυρίως όταν ανεπαρκούν οι βαλβίδες της μείζονος ή/και της ελάσσονος σαφηνούς φλέβας με επακόλουθο την παλινδρόμηση και λίμναση του φλεβικού αίματος εντός των φλεβικών στελεχών και των κλάδων τους που οδηγεί σε φλεβική συμφόρηση, αυξημένη φλεβική πίεση στο πόδι και δημιουργία κιρσών. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα συχνή πάθηση, καθώς υπολογίζεται ότι εμφανίζεται περίπου στο 25—41% του πληθυσμού. Στην πορεία της πάθησης, προκαλείται πόνος και δυσκολία στην καθημερινότητα. Οι κιρσοί δεν είναι μόνο αισθητικό πρόβλημα, αν και αυτό απασχολεί τους περισσότερους ανθρώπους αλλά και ιατρικό πρόβλημα δεδομένου ότι όσο πιο μεγάλοι και οφιοειδείς είναι οι κιρσοί τόσο πιο πολύ αργή είναι η ροή του αίματος στο εσωτερικό τους με αποτέλεσμα να δημιουργούνται και πιο εύκολα θρόμβοι στο εσωτερικό τους.

Ποια είναι τα αίτια εμφάνισης των κιρσών;

Κληρονομικότητα. Η πρωταρχική αιτία δημιουργίας των κιρσών στα πόδια είναι συνήθως μια «δομική αδυναμία» του φλεβικού τοιχώματος, γι» αυτό και η κληρονομικότητα παίζει μεγάλο ρόλο στη δημιουργία τους (πρωτογενείς κιρσοί). Το αν θα εκδηλωθούν και σε τι βαθμό εξαρτάται από τους παράγοντες κινδύνου που θα δούμε αμέσως παρακάτω.