Druga wojna światowa

Powstanie III Rzeszy

Widok Trzeciej Rzeszy (imperium), jak miał 13 lat i 13 dni, według niektórych historyków, zasługa jednej osoby — Adolf Hitler (Gidlera). Nazwisko jest identyczne ze znaczeniem «leśnik, dozorca». Jedynym przyrodnia siostra — Paula, artystą, żył do 1960 roku, pół-siostra Angela (ojcowskiego), gospodyni aż do 1949 roku, a jej syn Leo Hitler został przechwycony podczas bitwy pod Stalingradem, a oferowane do wymiany syna Stalina Jakowa. Brat Edmund umiera w młodym wieku.

W 1908 r. Hitler nie zdał egzaminów na Wiedeńskiej Akademii Sztuk, ale od 1909 r. Sprzedaż jego obrazów zaczyna przynosić solidne dochody. A.G. studiuje angielski i francuski w ilości wystarczającej do obejrzenia filmów tych krajów w oryginale, jest aktywnie zainteresowany uzbrojeniem armii świata i polityki. Podawać „dla Czesi i Węgrzy,” armia austriacka nie chce, ale w 1914 roku, wraz z wybuchem I wojny światowej, z prośbą, aby złożyć wniosek do służby w Bawarii (Niemcy) armii. W 1918 r. Hitler został otruty gazem chemicznej skorupy eksplodującej w pobliżu Anglików. Na wpół stracił wzrok, prowadzi ślepych towarzyszy ze strefy ostrzału. To właśnie w tym czasie, według jego zeznań wraz z wiadomością o kapitulacji Niemiec, dostaje objawienie o odrodzeniu Rzeszy i cudownie uzdrowiony. Według mitologii, być może, ma rzeczywiste korzenie Hitlera (1), aby otrzymać propozycję od lekarza, silnego hipnotyzera, że był mesjaszem narodu niemieckiego i dlatego trzeba zobaczyć. Lub (2) zawiera umowę z przedstawicielem sił ciemności, że zostanie wydana władzę przez 13 lat i 13 dni (30 stycznia 1933 roku - 30 kwietnia 1945) dla elewacji narodu niemieckiego.

W listopadzie 1923 r. Kurs niemieckiego znaku wynosi 4,2 tryliona dolarów amerykańskich. W 1924 r., Równolegle do niego, nieoficjalna jednostka monetarna — tzw. znak najmu zabezpieczony zastawem nieruchomości. Stawka dla zwykłego znaku wynosi jeden do jednego tryliona. Kilka miesięcy później, nie jest uzasadniony Reichsmark (RM), która jest równa jej wartości nominalnej w, a obie te waluty, tak aby nie podważać zaufania ludności, pozostają w obiegu. Koszt jednego RM — 2,5 grama czystego srebra, który w obecnym tempie wynosi około 150 rubli. Pojawienie się tych nazw zawiesza hiperinflację (5000%, emisja zarobków — dwa razy dziennie, ludzie głodują).

…Droga do władzy została ustalona po tym, jak Hitler został wysłany na kursy propagandystów wojskowych: jego przemówienia zostały zauważone przez wpływowych ludzi. Czternaście lat później A.G. staje się jednocześnie Reichspresident i Reichskanzlerom; Te długie nazwy są skracane do słowa «Fuhrer» — «przywódca».

Pierwszy przemówienie Hitlera w tym poście są zredukowane do definicji świata jako wartość bezwzględna, ale i tak powinno być osiągnięcie zwrotu gruntów utraconych przez Niemcy w wyniku wielkiej wojny.

Punkt orientacyjny niemieckiego Fuhrera - ruch "czarnych koszul" we Włoszech. Od 1919 r. Ten południowy kraj przeżywa "czerwone dwa lata". Pracownicy organizują komitety wyborcze na temat bezpośredniego modelu Sowietów w Czerwonej Rosji, przejmują przedsiębiorstwa i próbują kontrolować je mniej lub bardziej skutecznie. Przykład obraz ZSRR w ogóle, inspiracją włoskiego proletariatu nie działa: jest to wojna domowa, fizyczne zniszczenie klas, wzajemnej goryczy, niekontrolowane, wydaje się całkowicie nikogo, struktur władzy. Czerwony dwuletni okres zostaje zastąpiony przez drugą rocznicę czarnych. W październiku 1921 r. Eskadra, ochotnicza milicja bezpieczeństwa narodowego, w liczbie około 5000 osób, organizuje marsz do Rzymu. Król Włoch Victor Emmanuel spotyka się z szefem faszystów Benito Mussolini, co potwierdza go jako premiera.

Główną ideą duetu Mussolini jest państwo korporacyjne, zjednoczenie klas na podstawie wspólnej narodowości i świadomości wyłączności ich państwa. Wprowadzono w szczególności przepisy dotyczące niedopuszczalności małżeństw mieszanych Włochów z rasami spoza Europy. Dialektyka faszyzmu odrzuca spokój, spokój jako rodzaj wartości bezwzględnej, rozpoznaje wojny i innych wstrząsów konieczne środki poprawy ludzkości.

Ogólnie rzecz biorąc, włoski faszyzm jest znacznie łagodniejszy niż narodowy socjalizm Hitlera. Cokolwiek to było, korporacyjne państwo zapewnia swoim obywatelom stabilność, pracę, kawałek chleba i trochę entuzjazmu. Z powodzeniem walczy z, jak się wydaje, narodową marką i katastrofą Włoch - mafii. Jednak zapłata za taki sposób zjednoczenia mas, choć z pewną zwłoką - udział w wielu krwawych bitwach bloku Osi na Południu i Wschodzie.

Ideologia faszyzmu, w większym lub mniejszym stopniu, posiadanie wielu krajach europejskich: Hiszpanii, Francji, na Węgrzech, w Austrii, Rumunii, Chorwacji, Portugalii, itd. W Japonii, od 1938 roku, w rzeczywistości wcześniej, napędzany przez plan dla «Wielkiej Azji Wschodniej … «wolne od wpływów europejskich, ale pod bezpośrednią kontrolą Krainy Wschodzącego Słońca; która obejmuje, między innymi, całe Chiny. Militaryzm nie jest całkiem faszyzmem, ponieważ nie jest związany z jednym charyzmatycznym dyktatorem. System ten polega na kontrolowane napięcie w społeczeństwie, tworząc wizerunek wroga zewnętrznego zdradliwe, obrzęk poza środkiem gospodarki wojennej (nawet kosztem ważnych programów społecznych), rozległy ekspansji zagranicznej.

Możesz kłócić się o ukryte źródła stopniowo rozwijającego się niepojętego działania. Jednym z nich, zazwyczaj nie wspominanym przez historyków, jako coś nieznaczącego, jest masowe użycie wojsk niemieckich, ludności i przywództwa Rzeszy, substancji psychotropowych. Palenie tytoniu nie jest mile widziane, chociaż w sytuacji walki jest to prawdopodobnie najlepszy sposób na złagodzenie stresu. W trakcie «Pills of cheerfulness», pervitin (metamfetaminy), oficjalny składnik diety walki niemieckich żołnierzy. Narkotyk generującego uczucie wszechmocnego bezkarności złośliwy psychoaktywną, część jedzenia, na przykład, «zbiornika czekolada» i czekoladki. Masowo stosowane od 1938 roku. Wehrmacht otrzymuje około 12 milionów tabletek miesięcznie od Temmler and Knoll, z zalecaną dawką 2 tabletek dziennie. Według niektórych doniesień, na początku inwazji na Francję produkcja osiąga 833 000 tabletek dziennie. Hitler nie pali tytoniu, ale przyjmuje pervitin od swojego osobistego lekarza Theodora Morrella od 1936 r. (Właściwie początek ekspansji); od 1943 r. — kilka dawek dziennie.

Ten lek dodatkowo mobilizuje siły, tak jakby ciało otrzymało sygnał niebezpieczeństwa — chociaż w rzeczywistości nie może być zagrożenia. Ale później, po takiej stymulacji energetycznej prowadzącej do licznych urazów, komórki nerwowe umierają setki tysięcy dziennie. Interesujące jest to, że lek jest zalecany do masowego spożycia, jak panaceum, nawet, na przykład, do leczenia oziębłości kobiecych i ułatwienia porodu. Nie można powiedzieć, że władze niemieckie wyraźnie promują rozprzestrzenianie się perwityny; ale wcale nie zakłócają jej rozprzestrzeniania się.

... W 1930 r. Niemcy produkują 200 ton heroiny, wdrażają także produkcję innych, tańszych leków syntetycznych. Zagraniczne terytoria zostały utracone, zgodnie z traktatem wersalskim, jednak wiele krajów Ameryki Łacińskiej jest gotowych dostarczać surowce. Po pierwsze, dążenie do osobistej władzy nad świadomością obywateli Narodowego Socjalistycznej Partii Niemiec (NSDAP) zdecydowanie przeciwny używania opiatów. Wprowadza pojęcie „własnego ciała należy, przede wszystkim, rodziny i narodu”, w przeciwieństwie do tego, wydaje się być bardzo dekadencki teza Republiki Weimarskiej „Twoje ciało należy tylko do ciebie” Jednak leki syntetyczne, obecnie nazywane "stymulantami energetycznymi", dzięki, oprócz wszystkiego, Hitlerowi, po prostu wyskakują z listy zakazanych narkotyków.

W 1929 roku w Norymberdze, jest «Krajowy Związek Socjalistycznej niemieckich lekarzy,» wraca do stanu na koniec 1933 roku 11 000 uczestników (23% niemieckiego personelu medycznego). W oparciu o dane swoich pacjentów tworzą «pliki archiwów dziedziczności». Podstawową ideą — obłąkany ludzie nie mają prawa istnieć — co do celów ludzkości i pomyślności narodu, powinien w jakiś sposób, aby złamać. Już od 1933 roku przedstawiciele stanowiskach kierowniczych unia zawieszone, nieformalnie dysponowania stopniowego zmniejszenia racji żywnościowych pacjentów powierników i instytucji medycznych — aż do śmierci.

W dniu 9 października 1935 roku, to jest prawie legalnie uruchomić programu T-4 (od nazwy ulicy Tigarentshtrasse, blok 4, gdzie siedziba organizacji), mające na celu zmniejszenie populacji Niemiec, według wzoru z 1000: 10: 5: 1. Z tysiąca osób dziesięciu jest niepełnosprawnych - pięciu z nich powinno być wspomaganych, a jeden fizycznie wyeliminowany. Planck wschodzi: teraz następuje "Zniszczyć wszystkich, którzy nie mogą pracować wydajnie i nie tylko pozbawieni rozumu". Do 1 września 1941 r. W niemieckich szpitalach zabito 70 273 obywateli, co najmniej 885 milionów marek zostało uratowanych dla armii i rządu. Jednocześnie niemieccy lekarze pracujący w programie otrzymują zasiłek pieniężny bardziej niż gdziekolwiek indziej w Rzeszy. Dla każdego „przetworzonego pliku”, czyli śmierć pacjenta, wypłaca się opłatę w wysokości 100 Reichsmark - plus wykorzystanie pozostających w toku aż do końca miesiąca Stamp Food zabity, rodzina rozliczeniowy za ich treść ma na określony czas i, w rzeczywistości, złote korony.

Zniszczone i nieuleczalnie chore dzieci, a później — młodzież do 17 lat, z diagnoz zespołem Downa, małogłowie, wodogłowie, wszelkiego rodzaju deformacje, paraliż, i tak dalej. Wartość życia każdego dziecka ustalana jest zgodnie z kryteriami ekonomicznymi. Rodzice są informowani o śmierci dzieci w wyniku zapalenia płuc lub innych fikcyjnych przyczyn. Ciało jest i tak kremowane.

Ponadto, około 400 000 osób, z dowolnie rozpoznanym (częściej — «schizofrenii»), czasami — wrogowie polityczni Rzeszy, od 1943 do 1945 roku, podlegają przymusowej sterylizacji.

Dlatego szpitale III Rzeszy są zwolnione z byłych pacjentów szpitali. Jednak wejść w życie pewne ukryte prawa odpłaty, szpitale szybko uzupełniane rannych na froncie, w wyniku czego rośnie częstszych nalotów.

Taka polityka NSDAP przestaje zadowolić nawet niektórych wpływowych funkcjonariuszy. W końcu bardzo ważkie przesłanie fermentu w umysłach dociera do uszu Hitlera przez Hannę Reich, osobistego pilota Fuhrera. Do sierpnia 1941 r. Program T-4 w Niemczech jest częściowo ograniczony, jego główne struktury, wyszkolony personel medyczny, ruchome komory gazowe przemieszczają się na wschód. Tutaj zabijanie ludzi odbywa się poprzez wprowadzenie barbituranów, częściej poprzez elementarne "obniżenie" diety do zera. Całe terytorium Związku Radzieckiego (w tym państw bałtyckich), a także w Polsce, niemieccy lekarze zabić miliony „ostarbeiters” oraz nieznana liczba żołnierzy niemieckich z poważnymi urazami.

... W 1934 r. Odpisano 97% długów Niemiec wobec Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych (łącznie 23,3 mld marek). Ten akt jest podyktowany podobną decyzją i innymi krajami w Europie. Szwajcaria zgadza się sprzedawać złoto Reich dla Reichsmark; później nie lekceważy przyjęcia setek kilogramów złotych koron z obozów koncentracyjnych.

Wojna secesyjna w Hiszpanii

Po upadku 1931 r. Monarchia, nowy republikański rząd Hiszpanii, zniósł arystokratyczne tytuły, znacznie zredukował siły zbrojne, przejął nadmiar ziemi od właścicieli ziemskich (ponad 200 hektarów). Już nie popularny wśród większości ludności, nadmiernie upolityczniony i stronniczy kościół, jest oddzielony od państwa.

Wszystkie te reformy są przeprowadzane nieodpowiednio i wywołują silny sprzeciw ze strony znacznej części społeczeństwa. Bunt rozpoczyna się 17 lipca 1936 r. W hiszpańskim Maroku. 18 lipca rzuca się w rzeczywistości w Hiszpanii. Po stronie putschistów — 80% najwyższych oficerów, głównie sił lądowych. Od 27 lipca rebelianci zaczynają otrzymywać pomoc wojskową i techniczną z Niemiec i Hiszpanii — bombowce SM-81, Yu-52, czołg CV3 / 33, a także liczni wolontariusze. Dopiero 16 października republikanie ogłaszają utworzenie własnej, regularnej Armii Ludowej, w skład której wchodzą radzieccy specjaliści wojskowi i międzynarodowe brygady antyfaszystowskie. W połowie października przybywa do Hiszpanii pierwsza wysyłka myśliwców I-15, bombowców ANT-40 i (300) czołgów T-26 (z załogami radzieckimi). Część ładunku wojskowego płynie drogą morską, zagrożona złapaniem lub zniszczeniem (na dole znajdują się trzy statki), częściowo — koleją przez Francję. Na ulicach bombardowanych przez Legion Sił Powietrznych «Condor» w Madrycie, dwa tygodnie to zacięte walki, po rekolekcjach rebeliantów-franciaków. Jednak rząd Franco jest uznawany przez Niemcy, Włochy, Portugalię, wiele państw Ameryki Łacińskiej. W lutym 1937 r. Doszło do drugiej bitwy o Madryt. Francoiści (Hiszpanie i Włosi) zbliżają się do stolicy, zatrzymują ich rozproszone części republikanów i radziecka brygada pancerna T-26 generała Dmitrija (Pablo) Pawłowa.