Бесплатный фрагмент - Олы китап

Бала чаклар

Бала-чага бәйрәм итә иде,

Ак-ак карның тәүге төшүне.

Көне буе яңа карда аунап,

Сизмичәдә куллар өшүне…

Кар бабайлар, крепостьлар ясап,

Тәгәрәтеп олы карларны.

Кышлар инде чынлан башлангачтан,

Күрсәң иде син ул тауларны…

Ап-ак кардан таулар шомара,

Бөтенесе шунда булганга.

Чаңгы, чана белән генә түгел,

Өелешеп к-ттә шуганга…

Карлар яугач, шулар искә төште,

Сагындырып куйды таулары.

Булмас инде башка андыйлары,

Без шугандай таулар калмады.

Туган авылың синең

Сәләм бир син авылдашларыңа,

Телефоннан гына булсада,

Тузан капламасын сукмакларны,

Күңелләрең бик еш тулсада.

Туып үстең анда, чишмә башың,

Изге туфрак, яшел чирәмнәр.

Олы юлга чыгып киткән чакта,

Фатиханы анда биргәннәр.

Онытма син туган авылыңны,

Анда калган синең эзләрең.

Олы бәхет… бәлки шушы җирдә,

Ә син аны читтән эзләдең

Иске фотолар

Кем уйлана, фотога төшкәндә,

Гади генә кебек мизгелне.

Сагындырыр диеп, шул вакытлар,

Моңландырыр диеп, күңелне.

Уйлап булмый, шул сүрәтне алып

Караганда яшьләр тамасын…

Белеп булмый гүзәл яшьлегеңнең,

Шул фотода гына каласын.

Еллар узган саен ул мизгельнең,

Бәяләрен аның артасын.

Уйлап булмый, үткән яшьлегеңнең,

Хыялыңда гына кайтасын.

Аңланмаган, фото төшкән чакта,

Гомерләрнең бик тиз узасын.

Яши-яши, иске фото кебек,

Кеше картаюын — тузасын.

Сапит — велосипед

Ничек яшәделәр микән элек,

Сапитлар булмаганда.

Ике тәгәрмәчле дустың,

Иптәшең булмаганда.

Нинди маҗаралар кичерәсең

Өйрәнгәндә — йөри белергә.

Егылмыйча йөри башлагачтан,

Егылучылардан көлергә.

Дөнья булгач булмый сапидсыз,

Томыш юлы авыр шикелле.

Сапид, мотайларга күчте,

Машиналар хәзер күп инде.

Без килгәнбез икән бу дөньяга,

Сапидларда йөреп китәргә…

Безне машиналар ялыктырды,

Сапит кирәк тормыш итәргә.

Кире кайта хәзер сапитлар,

Яше карты хәзер үз итә.

Утырсаңда атлап барасы бит,

Хәрәкәткә тагы ни җитә.

Безнең юл

Мактау такталары ярдәм итмәс,

Әрәм үтсә гoмерең — аяныч.

Озак яшәп берәү өчендә син,

Була алмасаң әгәр таяныч.

Белгән кебек бөтен дөнья серен,

Аңламыйча аның бик күбен…

Аллаh биргән ниъмәтләр икәнен,

Бөтен җиhан — су, җир hәм күген.

Аңлаганда гoмер үткән була,

Вакыт калмый гaмәл кылырга.

Әзер булып, җавап бирер өчен,

Иманлырак бәндә булырга.

Иң кадерле әйбер вакыт диләр,

hәр минуты — күпме мөмкинлек.

Аллаh үзе безгә юлын бирә

Мөселманлык, иман, мөэминлек.

Көз килә

Җәйләр тагы үтеп китә инде,

Ерак калмый икән көзгә дә.

Көзләредә килер гdмер булгач,

Насыйп булмый калмас безгә дә.

Көз дигәчтә күңел өшеп китә,

Килер дә ул китмәс шикелле.

Бөтен дөнья туктап калыр төсле,

Кышлар башка булмас бит инде.

«Гомер үтә диеп кайгырма ла,

Гомер үтсә — гомер иткәнсең…

Язлар, җәйләр өчен Аллаhыга,

Барысы өчен шөкер итәсең.

Көз килә дип бары шатлан гына,

Туктамаган әле сәгатьләр.

Кемгә көзләр, кемгә язлар гына,

Кайгырырга юкла сәбәпләр…

Безнең СӨН

Язлар җиткәч ташып ага иде,

Агыйдельгә борылып тормыйча.

Туры юлы белән элеккечә,

Ераклардар урап бармыйча!

Чигер күле hәм Чөгәнә аша,

Җилән ясап юлын ярган ул.

Гoмер үткән, ярлар җимерелгән,

Иске Сөнгә әйләнеп калган ул.

Ничә еллар, елга акмый инде,

Кар сулары язын җыела.

Боз китүләр, баржа керүедә,

Хәтерләрдән хәзер җуела…

Елгаларда ахры картаялар,

Саегалар — беткәч буылып.

Безнең Сөн дә олы елга булган,

Калды хәзер олы күл булып.

Елга иде

Авыл уртасыннан ага елга…

Дөресрәге — элек аккан ул.

Басу, сазлыкларны кичеп үтеп

Безгә кадәр юлны тапкан ул!

Агым сулар булды авыл өчен,

Халык исеме аның Елга иде.

Шырлык буйларыннан агып килеп,

Кешеләргә юаныч була иде.

Күперләре яхшы, калды басмада,

Ләкин Елга инде агалмый.

Дөнья хәлен белеп булмый икән,

Агым суда юлын табалмый…

Кемнәр өчен, Тыннамасовка дип,

Такта язып элеп куйдык без…

Туган җиребезне үзебез ахыры,

Хөрмәт итүләрдән туйдык без.

Кабак тавы…

Кабак тавы асты болыннарда…

Әрәмәләр, бик күп күлләрдә.

Күңелләрең күтәрелеп китәр,

Таныш җирне кабат күргәндә.

Камырлыклар җыйган урыннар бу,

Карга боткалары пешкән җир.

Олы болыннарны бетергәчтә,

Печәннәргә төшкән җир.

Кабак тау башында юлчыларда,

Чәйләр эчеп яллар иткәннәр.

Рәхмәтләр әйтеп бу урыннарга,

Үз юлларын дәвам иткәннәр…

Үтик әле тагы шул юллардан,

Машинада гына булсада.

Тарихларга бездән сәләм булсын,

Бик күп еллар инде узсада.

Чигер

Чигер Аккүзләрнең истәлеге…

Бу җирләрнең тәүге хуҗасы.

Шул вакытта бәлки хәл ителгән,

Авылыбызның шунда буласы.

Чигер тавы, салкын Чигер суы,

Була ул җирләрнең мижасы.

Атка менеп, Чигер буйларында,

Урагандыр аның хуҗасы.

Күлендә без сулар керә идек,

Сулары бик салкын булдылар.

Чигер күпере… суы агып торды,

Чишмәләрдән чыгып тордылар…

Безгә калды бары хәтирәләр,

Тарих дигән озын юллардан.

Чигер Аккүзләрне искә алыр,

Киләчәктә — бик күп еллардан.

Тегермән буе…

Тегермәннәр салу зур зш була…

Ничә авыл бергә төзешә.

Ябалактан килеп оста кеше,

Шушы эшкә килеп керешә.

Тау буенда, Сөнгә буа буып,

Су тегермәне төзеп куела.

Халык шунда, агылада башлый,

Тегермәнгә «тегермән буена».

Халыкка ул бик күп хезмәт итә,

Бер әйбердә түгел гoмерлек.

Тегермәнче кызы гына таба,

Изге җирен, үзен күмерлек…

Бу кыйссаны, белүчеләр була,

Күрүчеләр кабер ташында.

Тау ташлары аңа hәйкәл кебек,

Тегермән буйлары каршында.

Сары кое

Сары кое дибез САРЫ КОЕ…

Кое дибез — олы чишмәне.

Печән өсләрендә казан асып,

Тәмләп чәйләр кемнәр эчмәде.

Сирәк тиде аның суын эчү,

Тәмле әйбер бик күп булалмый.

Кое ерак. Чиләкләрең синең,

Аның суларыннан тулалмый.

Күз алдында, чылтырап агулары,

Салкын сулы сары төпләре.

Бик еракта калды шул инде,

САРЫ КОЕ башка көтмәде…

Сары кое дигәч, искә төшә,

Чиста сулар, хәтфә болыннар,

Ярый күрдем шушы матурлыкны,

Үткән чакта тормыш юлыннан.

Олы болын…

Олыболын… олы болын

Олы булгач башка исем юк.

Ничә җилән, ничә күл булын,

Төгәл әйтә алган кешең юк.

Тау башыннар барсы күренә,

Бакча астына хәтле болыннар.

Җиләннәргә арба юлы керә,

Такырланган «болын юлыннан».

Олы болын олы булып кала,

Күпме генә вакыт үтсәдә,

Сөрелсәдә кайбер җиләннәре,

Сулар килеп, сулар китсәдә…

Ат өстендә авыл малайлары,

Шушы болыннарда чаба алдык.

Яшел болыннарда аунап үсеп,

Төрле якларга без таралдык.

Алма чоры

Күп малайга таныш чорлар бу…

Шук малайлар көтте үз җәен.

Тәүге алмаларны өзеп алырга,

Хәйлә корды, көтте үз җаен.

Беренче көн уңыш китермәде,

Алмаларын әби саклаган.

Шыпырт кына кереп чыгалмады,

Бер җир калмый кычыткан чакмаган.

Сминҗә син, җипитпаймат малай,

Нигә кердең минем бакчага.

Җаптбаймайт башка йөрмә, дие..

Кычытканы… бигрәк нык чага…

Кайбер сүзләрне ул аңламады,

Ул сүзләр hич истән чыкмады.

Ваз кичте ул мондый «батырлыктан»

Мондый хыяллардан туктады.

Почырман тарихы

Почырман исеме нәрсәне аңлата…

Ул исеме ни өчен сакланган.

Тарихта: ул күперне чыккач,

Мөселман җирләре башланган.

Бусурман, Пусуман, Пушырман,

Почырман исемен такканнар.

Узункуль авылы кешеләре,

Бик кулай исем дип тапканнар.

Чукынган бәндәләр киткәннәр,

Яшәеш бу җирдә тапмаган.

Мыскыллы исемне үзгәрткән,..

Безнеке үз динен сатмаган…

Калсада ул вакыт еракта,

Ул җирләр, Почырман күпере…

Без хәзер беләбез мәгънәсен,

Чынлыкта — Мөселман күпере.

Армия истәлеге…

Кеше җирдә, җир астында эшли…

Кайберләре эшли күкләрдә.

Тагын бары су асты эшләре,

Таныш түгел әле күпләргә.

Су дөньясы, аккан гына түгел,

Яшәештә, акыл җитмәслек.

Аның матурлыгын аңлатырга,

Сүзләр генә җитеп бетмәслек.

Башка затлар өчен анда яшәү,

Ә безнеке җирнең өстендә.

Башка дөнья күргән кебек булдым…

Су асларына мин төшкәндә…

Хаклык

Дөрес яшәү, дөрес сүзләр генә түгел,

Белгәнеңне син дөрес башкар.

Кеше хурлап, дөрес булып булмый,

Кеше өчен үрнәк булып кал.

Кеше күңеле синең өчен түгел,

Кирәк-кирәкмәскә кагылма.

Фикереңне әйтсәң, hәркем үзе,

Сәләтле ул җавап табарга.

Кеше булып калыйк бу дөньяда,

Җан иясе генә булмыйча.

Аллаh кешегә бит акыл биргән,

Яшик җирдә гөнаh кылмыйча.

Парижгамы?…

Кеше күңеле еракларга карый…

Кая гына кайчак омтылмый!

Тарыйхка күп олы сәяхәтләр,

Парижгада хыял онтылмый.

Ул Парижда миңа ниләр калган,

Башка шәhәрләрдә җитәрлә…

Кaрдәш халык булган төбәккәме,

Тәвәкәлләп чыгып китәргә?.

Кардәшеңә сәләм биреп була,

Җавап бирер сиңа елмаеп.

Сәфәр кылсак алай еракларга..

Кеше көлер хәлдә булмаек…

Килде заман

Килде заман… барысы буталды,

Яхшы-яман аерылудан тукталды.

Ашкынабыз — кая таба бару…

Бу авыруга авыр дару табу.

Олы йортлар, матур калалар…

Калай түбә, калай коймалар.

Кеше яшәмәсә, ул йортлар бит,

Кунак йорты булып тоелалар.

Исраф өчен… Нигә яшәү кирәк,

Бу дөньяга нигә киләбез.

Калай тормыш төзеп китү өчен,

Бөтен гdмеребезне бирәбез.

Сынаулар бу..олы сынаулар…

Сынау өчен килгән олаулар.

Ничек …җиңелүсез үтәрбезме,

Җаваплар юк..бары сораулар.

Ялгыш юл ул, әрәм үткән вакыт,

Вакытларны булмый кайтарып.

Кушканнарны, тыелганны белсәк

Бәлки булыр нидер майтарып…

Сорамагыз

Нигә кайттың диеп сорамагыз,

Барыбер беркем аны белә алмый.

Ераклардан кеше күбрәк күрә,

Нык якыннан берни күрә алмый.

Кайтуларым үзем өчен кирәк,

Беркемгәдә булмас аңлатып.

Аңлар өчен монда булу кирәк,

Көн туганда, иртән таң атып.

Безгә көннәр бирелгән санаулы,

Алар ничек безнең узды соң.

Кайчагында уйлап кую кирәк,

Бу көн булмасмы дип соңгысы…

Көн артыннан көннәр үтә тора,

Баетабызмы соң күңелне.

Шуны аңлар өчен без яшәсәк,

Дөресерәк була түгелме…

Үткән буын

Безнең тарих, безнең иман,

Ничә буын монда туган.

Кемнәр булган, яшәр өчен,

Нинди алар гәмәл кылган…

Салам түбә асларында,

Ояларын алар корган,

Кара мунча, сукыр лампа,

Алар өчен мөhим булган.

Мал асырап. печән чабып,

Яшәү өчен ризык табып.

Бәрәңгеләр килеп җиткәч,

Аны утыртып, аны алып.

Мәшәкатле язларыда,

Җәй көненең булмый бушы,

Көзләр буе авыр эшләр,

Эшсез үтми салкын кышы.

Зарланабыз без хәзердә,

Заманалар авыр диеп.

Киләчәктә балаларга,

Нинди тормыш калыр диеп.

Үткән вакыт, үткән инде,

Авырырак көткәннәргә.

Ниләр безне көтә диеп,

Уйлап фикер йөреткәннәргә.

Буыннарның үз язмышы,

Тәкдиренә ни язылган.

Дөрес юлдан тайпылмыйча,

Бер Аллаhка ул табынган.

Безгә кадәр яшәгәннәр,

Бер-берсенә булышканнар.

Үзләреннән өзә-өзә,

Безнең өчен тырышканнар.

Бердәм булу яхшы гәдәт,

Бүленгәнне-бүре ашар.

Айрылганны аю ашар.

Яшәүләрдән бәрәкәт качар.