Бесплатный фрагмент - Η ιστορία του λαού Λελ

Γεια σας, αγαπημένοι μου αναγνώστες! Σήμερα θα σας πω τη γνωστική ιστορία του για το λαό Λελ και για τη διδασκαλία τους. Ο Λεύιος και ο σκύλος του, ο Μπάρμπος, περπατούσαν στο άλσος, που το αγκάλιαζε τρυφερά το ρυάκι.

Οι ιτιές, οι πλακίες, άφησαν κάτω τις πράσινες κοτσίδες τους.

Οι ακακίες, οι φτελιές και οι λεύκες θρόιζαν τα φύλλα τους, και ένας καρδερίνα κελαηδούσε σε ένα κλαδί αγριοτριανταφυλλιάς, καλώντας έναν φίλο για βόλτα. Και μια σαύρα σήκωσε το κεφάλι της, κοίταξε τον Μπάρμπος — και έφυγε τρέχοντας. Σήμερα επικοινωνώ με τον κόσμο γύρω μου και αναπνέω αυτόν τον αέρα του τόπου μου που συγκινεί την ψυχή,» φιλοσοφούσε ο Μπάρμπος. Ο Λεύιος κοίταξε τον φίλο του με ένα γλυκό χαμόγελο, αλλά σώπασε. Έχει ήταν υπέροχη τοποθεσία του πνεύματος, και αυτή η βόλτα θα παρέδιδε του ευχαρίστηση. — Λεύιε, κοίτα! — Η έκπληκτη φωνή του φίλου του ακούστηκε στο μυαλό του αγοριού. — Αυτό, μάλλον, είναι το σπίτι ενός νάνου, — έλεγε ο Μπάρμπος και έσκαβε με ζήλο τον τοίχο της πέτρινης κατασκευής.

Μπροστά στα μάτια του Λευΐ γύρισε σπίτι από τα πέντε πιάτα. Τέσσερις τοίχοι, στέγη και τη στρογγυλή τρύπα στο κέντρο του πίνακα. {Ό} λο αυτό τον έχει κάνει να μοιάζει με ένα birdhouse ή στο θάλαμο του σκύλου. — Παράξενο, — είπε ο Λεύιος. — Και πού είναι ο ιδιοκτήτης;

— Βοήθησέ με να πηδήξω σε αυτό το σπιτάκι, — φώναξε ο τετράποδος, προσπαθώντας να πηδήξει στο «παράθυρο» του σπιτιού.

Ο Λεύιος βοήθησε τον φίλο του να ανέβει.

— Συγγνώμη, είμαι απρόσκλητος, — γάβγισε ο σκύλος.

Το αγόρι με περιέργεια παρακολουθούσε τις ενέργειες των Φυλάκων. Το σπίτι ήταν άδειο και στέκεται στη γη, που της έδωσε την ευκαιρία στον άλλον να οργανώσει αρχαιολογικές ανασκαφές. Είναι πολύ γρήγορα εσκαψα ήδη ολόκληρη τη γη κάτω από τη στέγη του σπιτιού.

Ο Λεύιος ήθελε να περάσει στην τρύπα και να βοηθήσει στην εξερεύνηση, αλλά το άνοιγμα είχε μικρή διάμετρο, και το αγόρι φοβόταν ότι θα κολλήσει, όπως ο Γουίνι το Αρκουδάκι στην φωλιά του Κουνελιού. Γι» αυτό παρατηρούσε από το πλάι και ήλπιζε σε ένα θαύμα.

— Το βρήκα! Το βρήκα! — φώναξε το σκυλί. — Φύλακας, βγες έξω! Εγώ αδημονώ! — με θαυμασμό φώναξε το αγόρι. Σκύλος με χαρά πήδηξε από το «birdhouse», κρατώντας στο στόμα του ένα λαμπρό αντικείμενο.

— Ίσως είναι ο θησαυρός της κίσσας; — σκέφτηκε ο Λεύιος, αλλά αμέσως έδιωξε αυτές τις σκέψεις.